مرد نمکی

چهار سال پیش بود که تبلیغی در تلویزیون پخش شد که صحبت از یک تلفن‌همراه ایرانی به نام جی‌ال‌ایکس G1 می‌کرد، تلفن‌همراهی که آن روزها مشخصاتش خوب به نظر می‌آمد و از قیمت بسیار مناسبی بهره می‌برد که رویای داشتن تلفن همراه هوشمند برای خیلی‌ها را به واقعیت نزدیک می‌کرد؛ البته مشکلی که جی وان داشت برندش بود، برندی که ادعای ایرانی بودن داشت ولی هنوز کسی آن‌را به رسمیت نمی‌شناخت و به ایرانی بودن نمی‌پذیرفت؛ شاید هم حق داشتند چون تجربه گوشی‌های کلاسیک GLX نشان می‌داد که این شرکت بیشتر از هر چیز به فکر فروش بود نه ایرانی کردن این صنعت، بیشتر گوشی‌هایش شبیه به گوشی‌های چینی و بی‌کیفیت موجود در بازار بود و بعضی از مدل‌ها به‌سادگی و باقیمتی بسیار ارزان‌تر در بازار یافت می‌شدند.